AIMEE, ISMAE, ATIQA, AMBER
Twee maal twee zusjes, die toevallig na emigratie vanuit Nederland naar Suriname samen in het kleine dorpje Wanica Koewarasan kwamen te wonen. Een hecht viertal.
Ze missen Nederland, hun familie en de kleine onafhankelijkheid. Gewoon zelf op de fiets naar de stad of het strand, nu moet alles met de auto en zijn ze afhankelijk van 'brengen en halen'. En natuurlijk shoppen, dat is heel anders in Suriname.
Maar het verhuizen naar Suriname heeft hen veel geleerd. 'We moeten dankbaar zijn voor de dingen die zo vanzelfsprekend leken in Nederland, bijvoorbeeld een warme douche, overal naar toe kunnen, tv kijken zonder ruisbeelden, snel internet etc.'
Het fijnst in Suriname is de mooie natuur, een ander soort vrijheid. 'Je bent veel meer buiten en we leren ook meer van de Javaanse cultuur en de Islam, want we leven in een hechte gemeenschap.' Wat ze niet missen is het Nederlandse weer en de racistische opmerkingen, omdat ze moslim zijn.
Een middag na school betekent chillen bij de Warung met overheerlijke Javaanse snacks, voetballen op het veldje, of schuilen voor een tropische bui. Want als het onweert, dan stort en dondert het ook echt!